1 χρόνος

Να μαστε πάλι....ένας χρόνος πέρασε απο τη τελευταία φορά που έτρεχα πανικόβλητη και ανέβασα το τελευταίο blog με βιαστηκές περιγραφές του σπιτιου που ετοίμαζα.Τώρα λοιπόν το σπίτι ετοιμάστηκε..εχει πάρει χρώμα και ζωή απο τις ζωές μας,τις γκρινιες μας ,τους τσακωμους ,τις χαρές και τα γέλια μας.Το χρόνο αυτον που πέρασε είπα και το μεγάλο ναι "ας το πούμε" στον κιαρίκο μου και με δόξα και τιμή λοιπόν είμαστε εδω...περνάμε τη ζωή η μας περνάει η ζωη...αυτό ακόμα το ψαχνω!


Ένα άλλο καλό που μου συνέβει ήταν οτι τρούπωξα κατα μια έννοια στο δημόσιο που τόσο επιθυμουσα!Το κατα μια έννοια το λέω γιατι είμαι με συμβαση οπότε ξερω οτι σε ενα χρονο απο σημερα θα είμαι πάλι στην αναζήτηση δουλειάς αναπολώντας της μέρες στο δημόσιο που τόσο πολυ χαίρομαι! Δεν υπάρχει αυτο το πράγμα...ζητώ να με μονιμοποιήσουν...είναι τέλεια!Χωρίς αγχος,χωρις φωνές με απίστευτο ωράριο 7-1:30 και κυρίως κάνω κατι που μου αρέσει!Είμαι σε νοσοκομείο και δουλεύω σε ενα εργαστηριο ως τεχνολόγος! Αν διαβάζει αυτη τη στιγμή ο θεός πέστε του και σεις κάτι για τη μονιμοποίησή μου!


Το μειον της υπόθεσης ειναι οτι τα ψώνια λιγόστευσαν και τη θέση τους έχουν πάρει τα απαραίτητα του σπιτιού συν τις αλλαγές στη διακόσμηση! Μια τσαντούλα έκανε την εκπληξη στη ντουλάπα μου και μου ανέβασε λίγο το ηθικον...δε ξεχνω να τη χαϊδεύω ,να τη μυρίζω και να την αγαπώ!Μια louis vuitton neverfull! και θέλω τόσο πολύ αλλη μία...καντε κατι να φύγει η οικονομική κρίση και να την αγοράσω χωρίς τύψεις και άγχος οτι τον επόμενο χρόνο θα πρέπει να τρώω τα λουριά της για να χορτάσω!
'Ωρα για προσευχή...