....

Νιώθω πάλι τη ξινίλα του χωρισμού! Πόσο τρομάζω στην ιδέα οτι πλησιάζει, χριστέ μου δε θέλω να το νιώσω πάλι! Πώς προφυλάσσεσαι απο αυτήν όταν ξέρεις οτι αργά η γρήγορα δεν υπάρχει άλλη λύση. Τρέμω και πάλι στην ιδέα αυτού του πόνου, της ανασφάλειας, το ξεσυνήθισμα ,το πάλι από την αρχή! Ωραίο είναι το πάλι απο την αρχή αλλά ο πόνος που πρέπει να περάσεις για να ρθει αυτό και δεν είμαι σίγουρη οτι το θέλω!
Μπορεί να βγεί κάτι να μου πάρει τον πόνο? Μέρες με τριγυρίζει σα γρίπη αλλά τώρα σιγουρεύομαι οτι όλα τείνουν εκει.