ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΦΕΤΕΡΙ

Καταγγέλλω λοιπόν πολυσύχναστο στέκι κουλτουριάρηδων ,ηθοποιών και μη ,φιλοσοφημένων και δήθεν στο κέντρο της Αθήνας.

Τις προάλλες που λέτε είχα πάει κέντρο μ’ ένα φίλο μου, που το όνομα του δε σας το λέω διότι είναι πασίγνωστος τρομάρα του, και σταματάμε σε μια καφετερί η οποία βρίσκετε σε πολύ γνωστό πεζόδρομο, τονίζω!

Παραγγέλνουμε το φρέντο μας λοιπόν, με λίγο κανελίτσα του λέω εγώ του λίγο δήθεν σερβιτόρου που παρεμπιπτόντως μας είχε πρήξει με τα νερά που μας γέμιζε όλη την ώρα σα να μου υπενθυμίζει τη κατακράτηση μου.

Πίναμε λοιπόν το καφεδάκι μας συζητώντας και απολαμβάνοντας τη μέρα και τσουπ μου έρχεται η επιθυμία για προς νερού μου, ξέρετε!(ε μετά απο τόοσο νερό)

Σηκώνομαι και γώ κατηφορίζω τα σκαλιά και μπαίνω στη πρώτη άδεια τουαλέτα. Εκεί που .... καταλαβαίνετε, γυρίζω το κεφάλι μου και τι να δω?

Μια κιλότα χρώματος μπεζ διχτυωτή παρακαλώ!! Όχι για να δείτε σε τι κόσμο ζούμε διχτυωτή! Τι τη φοράς κυρά μου άμα θες να αερίζεσαι? Και εκτός αυτού που πας μωρή χωρίς βρακί στο κ…. σου? Κυκλοφορούν μικρόβια στην ατμόσφαιρα δε το ξέρεις? Κ ύστερα μας κάνεις τη κουλτουριάρα? Κουλτουριάρα δίχως κιλότα?

Τι κατάστημα είναι λοιπόν αυτό που φιλοξενεί τέτοιον υπόκοσμο? Γιατί ξέχασα να σας πω μη με πείτε κουτσομπόλα αλλά παρατήρησα ότι ήταν και λίγο αναμαλλιασμένη να το πω, ξεσκισμένη να το πω καταλαβαίνετε, πάντως δεν ήταν υψηλής ραπτικής.

Ντροπή τους λοιπόν ,ποιος ξέρει τι μεσολάβησε εκεί πριν μου ρθει η όρεξη για προς νερού μου ξέρετε. Γι’ αυτό λοιπόν όξω οι κουλτουριάρες κιλότες από τις καφετερί.